موضوع این کتاب «بخشایش و صلح» است. بخشایش و صلح دو نیک‌خویی متفاوت‌اند. کلمه‌ی بخشایش به معنای گذشت، چشم‌پوشی‌کردن و نادیده‌گرفتنِ کار نادرست کسی است. بخشایش مشتمل بر بخشایش دیگران و بخشایش خود می‌شود. بخشایش به ما کمک می‌کند تا با عبور کردن از خطای خود و دیگران از هیجان‌های منفی نسبت به خودمان (مانند احساس گناه) یا دیگران (مانند خشم، کینه، نفرت و…) رها شویم. در زبان فارسی واژه‌های بخشایش و بخشش به دلیل شباهت ظاهری‌شان گاهی با هم اشتباه گرفته می‌شوند، اما معنی‌های متفاوتی دارند. درحالی‌که بخشایش دلالت بر نادیده‌گرفتن عمل یک فرد خطاکار دارد، بخشش به‌معنی بخشیدن چیزی به دیگران است.
کلمه‌ی صلح هم در این کتاب به معنی آشتی و سازش به‌کار رفته‌است؛ سازش با خود و دیگران. صلح به معنی تلاش برای بهبود رابطه‌ی افراد با هم و حل‌وفصل مسالمت‌آمیز اختلاف‌ها نیز به کار می‌رود. فرد صلح‌جو هم به دنبال زندگی مسالمت‌آمیز با دیگران است و هم می‌خواهد دنیا در صلح و آرامش باشد.
کتاب پیشِ‌رو می‌خواهد بیش از آموزش، تجربه باشد؛ بیش از آن‌که حاوی نکات آموزشی و تبیین مفاهیم مرتبط با بخشایش و صلح باشد، بر باورها و راه‌‌های رسیدن به بخشایش و صلح تمرکز کند تا خواننده‌های آن زندگی مسالمت‌آمیز با دیگران را تجربه کنند و آرامش گذشتن از خطاها را بچشند. همه‌ی ما به این موضوع فکر کرده‌ایم که اگر زمانی مورد بدرفتاری قرار گرفتیم باید چه کار کنیم؟ یا با انسان‌هایی که با ما بدرفتاری می‌کنند چطور رفتار کنیم؟ یا حتی اگر بین دو نفر اختلافی پیش آمد چه نقشی داشته باشیم؟ بیشتر ما معمولا وقتی مورد بی‌مهری قرار می‌گیریم هیجان‌های منفی‌ای مانند نفرت، کینه و خشم را تجربه می‌کنیم، ولی باید بدانیم داشتن این هیجان‌های منفی بیش از دیگران، خود ما را آزار می‌دهند. بخشایش پلی است که به ما امکان عبور از این هیجان‌های منفی را می‌دهد.
هنوز دیدگاهی ثبت نشده است.